Ун яшьлек улы өйгә кайтып керә. Киеме ертылган, күз төбе күгәргән .
- Уф! - дип каршы ала әнисе. - Мин сиңа ул малай белән уйнама, дип ничә тапкыр әйттем?!
- Әни-и-и... - дип үпкәли малай. - Мин уйнаганга охшаганмынмы соң?!
Мәктәптә укытучы укучыны шелтәли:
- Бу бик начар сүз. Аны кайда ишеттең?
- Ә син нигә кабатлыйсың? Мәгънәсен дә аңламаган килеш...
- Аңлыйм, апа. Бу сүз - әтинең машинасы кабынмавын аңлата.
- Әти, син ябык күзләр белән яза аласыңмы?
- Алайса, күзләреңне йом да көндәлегемә кул куй әле.
-Илнур, көндәлегең кайда? - дип сорый әнисе.
-Мин аны бер көнгә Айнурга биреп тордым.
-Әти-әнисен куркытсын әле!