Өч угыл

Алмалар бик пешкән, татлы, сусыл җимешләр иде. Берничә сәгатьтән соң аталары, балаларын янына чакырып:

«Алмаларны нишләттегез?» — дип сорады.

Өлкән угълы әйтте:

— Әти! Мин алмамны ашадым. Эчендәге орлыкларны җыеп куйдым. Бакчабызга чәчеп, алма агачы үстермәк буламын.

— Яхшы иткәнсең, угълым! — диде ата.

Уртанчы угълы әйтте:

— Мин алманы ашадым. Бик тәмле, татлы җимеш икән. Әтиемә Хак Тәгалә исәнлек бирсен дип дога кылдым.

Атасы янә: «Яхшы иткәнсең, угълым!» — диде.

Өченче угълы Гали атасына карап әйтте:

— Алманың яртысын ашадым.

Атасы әйтте:

— Яртысын нишләттең?

Гали куркып, кызарып әйтте:

— Күршебезнең угълы Вәли авырып ята. Барып, яртысын аңа бирдем. Бик куанды, дога кылды.

— Бәрәкалла, угълым! Син бигрәк тә яхшы иткәнсең! — дип, атасы Галинең битеннән, күзләреннән үпте.

 Дәрдемәнд

Фото:goodfon.ru