Суык бабай һәм куян

Әкият

Бервакыт урманда Суык бабай һәм куян очрашкан.

Суык бабай мактанган:

— Мин урманда иң көчлесе. Барысын да җиңәм, туңдырам, боз сөңгесенә әйләндерәм.

— Мактанма, Суык бабай, туңдыра алмассың! — дигән куян.

— Юк, җиңәм!

— Юк, җиңә алмассың! — куян үз сүзендә торган.

Алар и бәхәсләшкәннәр, и бәхәсләшкәннәр. Шулай да Суык бабай куянны туңдырырга булган. Зәмһәрир салкыннарын җибәргән, бозлы җил белән әйләндергән. Ә куян сикерергә, йөгерергә чабарга тотынган. Йөгергәч бер дә салкын түгел. Үзе кар өстендә тәгәри һәм болай ди икән:

• Куянга җылы, куянга эссе! Аны якты кояш җылыта!

Суык бабай туңдырып арый башлаган, эчтән генә: “Нигә бу куян шулкадәр нык?!" дип уйлый икән. Ә үзе тагын да ныграк суыта, шундый салкыннар җибәрә, хәтта агачларның кайрылары ярыла, агач төпләре шартлый. Ә куянга берни түгел – тауга йөгереп менә, тәкмәч атып төшә, болын буйлап чабулап йөгерә, ди.

Суык бабай бөтенләй хәлсезләнгән, куян өшергә уйламый, имеш.

– Тудырырлыкмы соң сине, Кылый куян – бигрәк җитез, елгыр үзең! – дигән Суык бабай һәм куянга ак тун бүләк иткән.

Шул вакыттан бирле барлык куяннар да кыш көне ак тунда йөриләр икән.

Автор фотосы.