Күрче, бик чынлап керешкән эшкә безнең Ламига,
Бар уе бер бик матур күлмәк тегү курчагына.
“Күлмәгем кайчан бетәр?”, —дип, курчагы яткан, көтә;
Көтми хәл юк, бер тәти күлмәк кирәк, бәйрәм җитә.
Ә песи яшерен генә яткан, кәтүкне күзлидер,
“Тукта, селкенмәсме?” — ди ул; бер дә җаны түзмидер.
Ул хәзер сикерер менә, хәзер тотар, хәзер басар,
Ул кәтүкне уйнатыр, уйнар, үзенә шар ясар.
Кайгысы юк ул песинең, тик һаман уйнау уе;
Бик шаян! Ай-һай шаян! Уйнарга хәзер көн буе.